Borowik ceglastopory

łac. Boletus luridiformis, Sutorius luridiformis


Borowik ceglastopory - co to za grzyb?

Borowik ceglastopory to średnio duży, jadalny grzyb z rodziny borowikowatych dość często występujący w Polsce. Rośnie głównie w lasach iglastych i mieszanych.


Czy grzyb borowik ceglastopory jest jadalny?

Grzyb z gatunku: BOROWIK CEGLASTOPORY JEST JADALNY.

Systematyka

Domena:eukarionty
Królestwo:grzyby
Typ:podstawczaki
Klasa:pieczarniaki
Rząd:borowikowce
Rodzina:borowikowate
Rodzaj:sutorius
Gatunek:borowik ceglastopory

Borowik ceglastopory - Opis wyglądu grzyba

Kapelusz:
Średnica do 20 cm, barwa od ciemnobrązowej do oliwkowo ciemnobrązowej lub szarawej, kształt – półkulisty do wypukłego, z wiekiem spłaszczający się. Powierzchnia kapelusza początkowo jest sucha, zamszowa, później gładka i naga. W dotyku aksamitny.

Pory:
Drobne, długie i wycięte przy trzonie, od jasnożółtooliwkowych u młodszych owocników do karminowoczerwonych, czerwonopomarańczowych, rdzawych u starszych. Pod naciskiem zmieniają barwę na ciemnoniebieską, siniejącą.

Trzon:
Wysokość 5–15 cm, grubość 2–5 cm. U młodych egzemplarzy trzon zazwyczaj jest pękaty, następnie maczugowaty, baryłkowaty. Pełny. Kolor żółty, pokryty bardzo gęsto ceglastoczerwonymi nieregularnymi strzępkami (nie siatką!). W górnej części trzonu strzępków jest mniej, co powoduje, że trzon jest tu bardziej żółty.

Miąższ:
Żółty, przekrojony lub uszkodzony szybko zmienia barwę na ciemnoniebieską. Smak łagodny, zapach słaby.

Borowik ceglastopory - Podobne gatunki grzybów

Młode owocniki mogą być mylone z tzw. borowikiem żółtoporym (Caloboletus calopus), ponieważ oba grzyby często występują równocześnie na tym samym terenie. Najważniejsze cechy odróżniające borowika ceglastoporego to: strzępki na trzonie zamiast siatki, czerwone rurki, zamiast żółtych i jaśniejszy kapelusz. Podobny jest też tzw. borowik gładkotrzonowy (Suillellus queletii), ale ma kapelusz oliwkowobrązowy, pomarańczowoczerwony lub ceglastoczerwony, pomarańczowe pory i trzon u podstawy karminowoczerwony.

Borowik ceglastopory - Występowanie

Znany jest tylko w Europie i Japonii. W Europie Środkowej i w Polsce jest dość pospolity. Rośnie w lasach liściastych i iglastych od maja do późnej jesieni. W górach występuje dużo częściej, niż na niżu. Odmiana typowa występuje głównie pod jodłami, grabami, bukami, świerkami, dębem szypułkowym i lipą, odmiana żonkilowa pod dębami i bukami.

Odmiana żonkilowa jest w Polsce bardzo rzadka. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający. Jest na czerwonych listach gatunków rzadkich także w Austrii, Czechach, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Holandii, Norwegii i Słowacji.


Borowik ceglastopory - Rozmnażanie

Zarodniki eliptyczno-wrzecionowate, gładkie, o rozmiarach 13–18 × 5,5–6,5 μm.

Borowik ceglastopory - Przydatność spożywcza

Grzyb mikoryzowy. Grzyb jadalny, jednak ze względu na czerwone zabarwienie porów i trzonu rzadko przez grzybiarzy zbierany, gdyż kojarzony bywa z trującymi borowikami o czerwonym zabarwieniu (np. borowikiem szatańskim). Niektórzy jednak uważają go za smaczny grzyb jadalny. Spożywany może być tylko po obróbce termicznej, gdyż surowy, niedogotowany lub niedosmażony jest trujący. Wodę po gotowaniu należy odlać.

Borowik ceglastopory - Ciekawostki

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1844 F.W. Rostkovius nadając mu nazwę Boletus luridiformis. W ostatnich latach przeprowadzono badania genetyczne tego gatunku, a w ich wyniku jego systematyka uległa zmianie. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w roku 2016 G. Wu & Zhu L. Yang, przenosząc go do nowo utworzonego rodzaju Sutorius.

Według najnowszych badań europejskie warianty tego grzyba powinny nosić nazwy Sutorius praestigiator oraz Sutorius xanthopus.

Niektóre synonimy nazwy naukowej:

  • Boletus erythropus subsp. discolor (Quél.) Dermek 1976
  • Boletus luridiformis Rostk., in Sturm 1844
  • Boletus queletii var. discolor (Quél.) Alessio 1985
  • Neoboletus brunneissimus (W.F. Chiu) Gelardi, Simonini & Vizzini 2014
  • Neoboletus luridiformis (Rostk.) Gelardi, Simonini & Vizzini 2014
  • Neoboletus luridiformis (Rostk.) Gelardi, Simonini & Vizzini, Index Fungorum 192: 1 (2014) var. luridiformis
  • Neoboletus luridiformis var. pseudosulphureus (Kallenb.) A. Urb. & Klofac 2015
  • Suillus luridiformis (Rostk.) Kuntze 1898

Nazwę polską nadała Alina Skirgiełło w 1939 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także pod nazwami: grzyb wilczy, czerwononóżka, pociec, borowik ceglastopory odmiana typowa, borowik ceglastopory odmiana żonkilowa. Po przeniesieniu go do rodzaju Sutorius nazwa polska stała się niespójna z nazwą naukową.

Nazwy grzyba borowik ceglastopory w językach obcych

Poniżej znajdziesz nazwy gatunku grzyba borowik ceglastopory w innych językach:

  • Беларуская: Паддубовік чырвананожкавы, паддубовік плямісты
  • Български: Червеностъблена манатарка
  • Català: Mataparent de cama roja
  • Čeština: Hřib kovář
  • Dansk: Punktstokket indigorørhat
  • Deutsch: Flockenstieliger Hexen-Röhrling, Donnerpilz, Zigeuner
  • Eesti: Punajalg-kivipuravik
  • English: Dotted stem bolete
  • Euskara: Onddo hankagorri
  • Français: Bolet à pied rouge
  • Italiano: Porcino dal piede rosso
  • Latviešu: Pārslainā beka, Samtcepure
  • Lietuvių: Dėmėtasis baravykas
  • Magyar: Céklatinóru
  • Nederlands: Gewone heksenboleet, Heksenboleet
  • Norsk: Blodrørsopp
  • Română: Mânătarcă țigănească, Hrib cărămiziu
  • Русский: Дубовик крапчатый, боровик поддубовиковый, дубовик зернистоногий, боровик зернистоногий, болетус красноножковый, синяк
  • Slovenščina: Žametasti goban, Žametni goban
  • Српски: Глатконошка
  • Suomi: Veritatti
  • Svenska: Blodsopp
  • Українська: Боровик зернистоногий
  • Walon: Bolet å rodje pî
  • 中文: 紅柄牛肝菌


Udostępnij stronę znajomym:

AtlasGrzybow.online
© 2018 - 2024

Odwiedź również

x